Jestem facetem. Jestem lepszy!

Obawiałam się pisania na ten temat. Coś podpowiadało mi, że wszystko może wywołać nieprzyjemną burzę, więc odpuściłam. To było w lipcu. Minął sierpień, wrzesień i październik. Znowu zderzyłam się z rzeczywistością. Minął listopad, przyszedł grudzień, a TO stało się ponownie. Teraz poczułam, że o tym TRZEBA mówić głośno.

To seksizm i podłość. Niezależnie od tego, czy dotyczy wywyższania kobiet nad mężczyznami,  czy mężczyzn nad kobietami - jest problemem. 

Wchodzę do biura w sprawie współpracy przy bydgoskim SŚB. Rozmawiam z kierownikiem. Zadaje mi konkretne pytania, na które umiem odpowiedzieć i wyczuwam w nich jego zainteresowanie. Nagle inny mężczyzna, siedzący trzy biurka dalej, zadaje mi pytania, które mnie szokują. Pyta mnie "kim są niby te blogerki" i "czy nie są to matki, którym nudzi się w domu". Zaczyna się śmiać. On i jego kolega obok śmieją się, a kierownik odchodzi, zaczyna drukować dokumenty i wpina je w segregatory. Ulotnił się. Panowie nie przestają traktować mnie jak głupiej. Mówią między sobą, żeby jeden z nich "sprawdził te blogerki w Google, bo pewnie nawet ich nie wyszuka" i zastanawiają się "czego niby nauczą nas te prelegentki, skoro oni nie słyszeli o ich nazwisku". Powiedziałam, że stąd wychodzę i dziękuję. Zapytali "czy to koniec naszej współpracy". Powiedziałam, że nigdy nie złożę zamówienia w tej firmie.

Było mi okropnie ciężko w swoim ciele, gdy stamtąd wyszłam. Dosłownie sama sobie byłam ciężarem i nie wiedziałam o co zaczepić myśli. Naprawdę wolno stamtąd odchodziłam. Nie wiedziałam czy wrócić i zacząć krzyczeć, czy wsiąść w auto i odjechać. Wsiadłam do samochodu, rozpłakałam się i odjechałam. Niemożliwe, że to się dzieje!

Jestem człowiekiem, który niesie drugiemu serce na dłoni pod jednym warunkiem: gdy ten drugi tego ode mnie nie wymaga. Oddam całą siebie każdemu, kto nie uważa, że mu się po prostu należę. Jestem chętna wspierać, ale nie wtedy, gdy ktoś mnie do tego zmusza. 

Ja nie oczekuję. Nie oczekuję usłyszeć od Ciebie miłych słów. Nie oczekuję od Ciebie prezentu. Nie oczekuję, że pożyczysz mi samochód, bo masz. Nie oczekuję, że zareagujesz tak, a nie inaczej. Nie oczekuję od Ciebie, że za mnie zapłacisz, bo na pewno więcej zarabiasz. Daję Ci wybór - niezależnie od tego czy mi się on podoba, czy nie.

Są mężczyźni, którzy nie chcą iść z kobietą ramię w ramię - chcą iść zawsze przed nią. Nie chodzi mi o związek stworzony z miłości, ale o relacje w pracy czy biznesie. Niech ona będzie cieniem i pilnuje, czy wszystko jest w porządku. Niech ona wychwala go przed innymi. Niech sama domyśla się, co mu się należy. Niech biega wokół i czyta mu w myślach. Niech daje jeszcze więcej niż on wymaga. Niech pozwala mu, by ją pouczał i dawał do zrozumienia, że jego wiedza i doświadczenie są istotniejsze niż jej. Niech ona robi więcej, więcej i mocniej. Nie pozwoliłam sobie na to tym razem i choć było to ciężkie, zakończyłam współpracę. Powiedziałam wprost, co czuję. Mój umysł był w równowadze i cieszył się, że działał zgodnie z sercem. Gorzej z ciałem, bo ręce się trzęsły, a kolana uginały. Byłam cała z waty. Czuję się silniejsza, bo ta praca była dla mnie stresująca. Cieszę się, że już po wszystkim.

Są jeszcze mężczyźni, którzy wyśmiewają wszystko, co wychodzi poza schemat lub po prostu im nie odpowiada. Jaka jest dla Was różnica między żartowaniem z czegoś a wyśmiewaniem? Poza tym, że po prostu się to czuje, żarty są dla mnie wyśmiewaniem, gdy stają się uciążliwe i powtarzalne. Powiedzenie dziecku raz, że jest niegrzeczne jest czymś innym, niż mówienie mu tego codziennie. Wyśmiewanie się z postów, które publikuję na Facebooku jest czymś innym niż pytanie się wprost, ile zarabiam na blogowaniu. Dwa tygodnie temu usłyszałam wiele za swoimi plecami, bo mówiono to z premedytacją. Nie pierwszy raz. Ten sam facet do innego. Chciałabym powiedzieć, że straciłam do niego szacunek, ale nie umiem traktować ludzi w ten sposób. Wiem, że ten kolega ma problem i nie ja jestem za niego odpowiedzialna. 

Często jest tak, że ludzie traktują się tak niezależnie od płci. Wiem o tym, dlatego nie chcę uogólniać tematu seksizmu i mówić tylko o mężczyznach. Chcę zwrócić na to uwagę, chcę żebyście Wy też zwracali. Znam kobiety i także mężczyzn, którzy godzą się być w związku z wyraźnym zaznaczeniem ważności jednej płci. Jest cieniutka granica między partnerstwem - wspomniane wcześniej bycie czyimś cieniem jest cudowne, gdy robi się to z miłości - a seksizmem, gdy bycie czyimś cieniem ma pokazać Ci, że jesteś TYLKO cieniem. Nikim więcej.

Każdy z Was na pewno był świadkiem sytuacji, w której kobieta lub mężczyzna byli dyskryminowani ze względu na płeć. Możesz sobie przypomnieć i podzielić się historią ze mną?